Bij het beoordelen van een gitaar stel ik mezelf altijd de vraag: zou ik hiermee kunnen optreden of opnemen zonder concessies te doen. Dat het om een budget gitaar gaat is daarbij voor mij niet van belang. Het antwoord bij de HB 62 CC LPB is gewoon ja. Het fretwerk is goed, geen scherpe randjes of ongelijke frets. De action is uit de doos is zoals die hoort, de topkam is redelijk goed ingevijld, en nergens is sprake van rammel of buzz. De maple hals voelt lekker en heeft een mooie vintage tint. De lak op de body is onberispelijk en de kleur, samen met de mint green pickguard is, (mijn smaak) ronduit prachtig. Tuners zijn prima ook. Op het gewicht en de balans is niets aan te merken. Grappig detail: Het gewicht van mijn HB exemplaar weegt op enkele grammen na, exact hetzelfde als mijn reissue tele-52 van een heel groot merk. De output van de prima pick-up's komt trouwens ook bijna overeen. Alhoewel dat op zich niets over de kwaliteit zegt zal het geen toeval zijn. De prijs kwaliteit verhouding is heel goed. Naar mijn idee heeft een Thomann-team van muzikanten en rekenaars hier goed werk geleverd. Je kan nauwelijks beter 'instappen' . Ik was heel erg benieuwd naar de populieren body. Over die houtsoort las ik allerlei verhalen van: wordt met succes gebruikt door die of die gitaarbouwer tot: saai, lelijk, 'resoneert niet' en onbruikbaar. Allemaal flauwekul. Deze HB resoneert prima en mij valt op, dat deze tele heerlijk 'twangt' en tegelijkertijd 'body' heeft. De nog veel goedkopere HB TE-20MN BM, die ik eerder kocht is al niet verkeerd. Deze gaat voor zestig Euro meer naar een nog wat hoger niveau. Binnenkort maak ik een youtube filmpje waar ik ze met elkaar vergelijk en wat aanwijzingen geef over hoe eventueel nog wat aan de afstelling te werken. En om een indruk te krijgen in verschillende stijlen bespeel en bespreek. Serieuze optie deze nieuwe Harley Bentons!
