Het was even wennen.
Ik was al wel een baritongitaar gewend, dus dat de snaren dicht op elkaar zitten, okee.
Het is meer geschikt om met plectrum te bespelen, dan traditioneel met de vingers, zoals een "normale" bas.
Maar, ik kreeg de bas aanvankelijk met geen mogelijkheid goed gestemd en geïntoneerd.
Hoezeer ik de trussrod ook afstelde, de brughoogte en zadels opnieuw instelde, de stemming bleef onvast, de intonatie ruk, en op de laagste 4 snaren een constante fretbuzz over de gehele nek.
Tot ik er een dikker setje snaren opzette.
De standaardset laagste snaren bleken te dun om een goeie spanning te geven.
Een iets dikker setje van standaarddikte (0.40 - 1.00) bassnaren leverde ineens een wereld van verschil op.
De twee hoogste snaren (B-E) zijn prima.
Maar ineens bleek het instrument prima bespeelbaar, veel strakker gespannen, geen zwabberende snaren, geen fretbuzz meer, en vooral een prima intonatie.
Conclusie; als je deze gitaar koopt, vervang dan gelijk de snaren, dat scheelt een hoop frustratie.
Qua geluid, tja, is het een mooi midden tussen een bas en een baritongitaar, een bas met een lekkere "twang" door de 3 single coils, wat een uniek geluid oplevert.
Van dik (nek, nek en middencoil) tot dun en haast trebly gitaarachtig (brug, en brug middencoil).
Ik had zo'n Bass VI-achtig instrument jaren geleden al moeten kopen, maar beter laat dan nooit.
